SABAH KAHRE-Sİ

Koyu ahşap mobilyalarla bezenmiş büyük bir salon,bir yanında kırmızı kaplı bir yatak…
Şömine falan yok ama yerde bir şişe kırmızı şarap,yarısından çoğu içilmiş…
Kocaman iki kadeh biri dik biri yan duruyor şişenin bitişiğinde…
Yan yatan kadehte ruj izleri…
Sabah güneşi solgun solgun vurmuş içeri,
İçerde sigara dumanı,şarap kokusu ve bol sevişmiş bir adet dişi bir adet er kişi nidası…
Ne kanepeye ihtiyaç duyulmuş belli,ne kırmızı kaplı yatağa!
Birazdan uyanacaklar belki…
İlk pişmanlık kimde vuku bulacak diye iddiadalar biri yan yatan biri dik duran iki şarap kadehi…
Güneş ışığı canlanmaya başlarken ona eşlik eder kadının ince belli vücudu…
Uyanır gibi olur zahir kadın,üzerinde uyuduğu adamın göğsüne,göğsünün izi çıkmış halde aralar göz kapaklarını…

Kısık gözlerle bakar altındaki adamın vücuduna,sonra yüzüne…
Hayran gözleri kaçar adamın yüzünden…
Geceden hırpalanmış sesi fısıldanır kadının,gittikçe canlanan canlandıkça ısınan güneş ışığının arasında…
“kahretsin…”
Ayaklanır,yuvarlak memelerine geçirir sutyenini,beyaz gömleğini giyer ve incecik belinden gerdirip alttan başlar iliklemeye düğmelerini…üst iki düğmesi açık kalır bilinçli…
Altına,siyah,dizinin hemen üstünde biten,arkadan bir karış yırtmaca ev sahipliği yapan eteğini geçirir,kalçalarına yerleştirir,fermuarını çeker…
Etrafına bakınır bir şey unutmuş gibi deli gözlerle…umursamaz sallar elini,es geçer kalçalarına geçirmesi gereken stringini…
Şehvetten darma dağın saçlarına atar elini,uzun…toplar tepeden alelade…
Tekrar bakar etrafına şaşkın,sinirli ve aslında rahatlamış kasıkları için halinden memnun…
Adamın yüzüne bakmamak için yırtar belki gözlerini kirpikleriyle…
Ama,bakar…
Geceden hırpalanmış,şevkten ve zevkten tahriş olmuş sesi aralanır dudaklarından…
İnce topuklarını vura vura yere ayakkabılarının,
Çıkar kapıdan…
Odada sesi kalır güneş ışığıyla valse tutuşan…
“kahretsin…”