bir garip ayet

ve ademoğlu şöyle seslendi;

"canım sevgilim,
kat-i dir ki sen teksin.
varlığına hamdetmek
verdiğin nimetlere şükretmek varken
kendime ait birşeyler istemek nedendir?"

ve sonra şöyle yakarıp af diledi;

"sevgili,
sen ki bu sevdayı var eden,
sen ki aşka can verensin.
sana yakındığım ve senden,
kendim için istediğim herşeyden,
tövbe eder,af dilerim"

sevgili ona şunu buyurdu;

"artık alınma,
artık ben nimetlerimi sana bölmediğim sürece,
sen isteme.
fani hayatının can kaynağıyım,
sus.
sevdanın adıyla sus!"